4 najbardziej angażujące schematy w zabawach z Bum Bum Rurkami.
Zrobiłem kiedyś wśród dzieci krótką ankietę.
Zapytałem: z czym kojarzy Ci się dobra zabawa.
Najbardziej zaskoczyła mnie odpowiedź,
że dobra zabawa jest wtedy kiedy człowiek się zmęczy.
Z kolejnych odpowiedzi uwagę przykuły takie dwie:
robienie rzeczy bez sensu i rzeczy śmiesznych.
Odczytałem to jako tworzenie za pomocą wyobraźni,
bo któż inny przyniesie nam tylu szalonych i śmiesznych bohaterów jak nie ona.
O wymyślaniu prawdziwie śmiesznych historyjek za pomocą Bum Bum Rurek
napiszę w kolejnych artykułach a dzisiaj chciałem pokazać 4 działania,
które najbardziej przykuwają dziecięcą uwagę.
Bo żeby się zmęczyć trzeba się zaangażować!
1. Grupy
Tworzenie grup daje wiele możliwości:
a) maskuje nam pojedyncze niedoskonałości w uderzaniu („deszczyk”, równe uderzenia)
b) porządkuje przestrzeń (przynależność)
c) wprowadza większą uważność (granie na zmianę)
d) umożliwia stworzenie podkładu rytmicznego (w grupie znajdują się osoby z dźwiękami z jednego akordu)
2. Rywalizacja
a) wyścigi w grupach
b) konkurencje w parach
c) współpraca
3. Interakcja
Są w moim odczuciu 3 stopnie interakcji.
Pierwsza – kiedy mamy uderzać rurką np. w bark sąsiada.
Uderzenie powinno być delikatne tak by nie było dotkliwe dla drugiej osoby.
Jednocześnie wywołuje dużo emocji i uśmiechu.
Pomaga przełamać strach przed kontaktem.
Druga – kiedy dzieci mają rytmicznie uderzać rurka o rurkę.
(Przykład: jedna osoba trzyma rurkę poziomo a druga uderza o nią trzymając swoją pionowo)
Te uderzenia są mocniejsze i wymagają precyzji, zarówno w trzymaniu jak i uderzaniu.
Trzecia – najmocniejsza, to zaproszenie do „walki na miecze”.
Wyzwala najwięcej energii i przeradza się w nieopanowanie ;) dlatego
trzeba ją kontrolować.
Żeby opanować emocje wystarczy wprowadzić propozycję, by takie
naparzanie odbywało się w ustalony sposób, np. uderzamy raz z jednej
raz z drugiej strony.
W taki sposób jesteśmy w stanie skalować moc uderzeń przy pełnym
zaangażowaniu każdej osoby z grupy.
4. Przewodzenie
a) dyrygowanie (kolejnością dźwięków, grupami)
b) decydowanie (wybór uderzenia, sposób przygotowania do ćwiczenia)
c) prezentowanie (rytmu, kolorów, sekwencji ruchów)
PRZYKŁADY
Ad. 1d) Dzielimy grupę z rurkami na kilka mniejszych tak by każda miała
dźwięki jednego akordu występującego w piosence.
Grup powinno być tyle ile jest różnych akordów.
W danym momencie, najlepiej prosty rytm, gra tylko jedna drużyna.
Kto nie gra ten śpiewa i mamy występ gotowy :)
Otwórz sobie dowolny śpiewnik i sprawdź jakie to proste.
Piosenek na 2 lub 3 akordy jest bardzo dużo i szeroko ten temat porusza
pozycja „Piosenki dziecięce”.
Ad. 2b) Jedna osoba trzyma szeroko rurkę poziomo.
Druga dłonie z wyprostowanymi palcami opiera z góry o tę rurkę.
W dowolnym momencie rurka zostaje puszczona i zadanie
polega na złapaniu jej przez drugą osobę „goniąc” od góry.
Największe prawdopodobieństwo złapania jest wtedy kiedy robimy przysiad.
Ad. 4a) Kiedy dzieci opanowały już „deszczyk”
możemy posadzić je kolorami w kolejności dźwięków jednego z utworów,
np. Wyszły w pole kurki trzy.
Na środek wychodzi dyrygent, który wskazując na dowolną
grupę „uruchamia” ją.
Pokazując w rytmie po kolei siedzące dzieci otrzymamy cały utwór.
PRÓBUJ
Zapraszam do przetestowania na sobie większej ilości zabaw.
Pomocna będzie książka z zabawami „Bum Bum Przedszkole”,
podręcznik z płytą „Piosenki i zabawy edukacyjne”
czy 4 godzinne spotkanie na szkoleniu dla nauczycieli.
Aktualne terminy zawsze znajdziesz na stronie BBR.
Jestem przekonany, że umiejętne dobieranie działań z rurkami będzie
rozwijać nie tylko grupę ale pozwoli Ci zobaczyć jak szeroko można
konstruktywnie wykorzystywać rurki.
Masz swoje ulubione zabawy, którymi możesz się podzielić albo chcesz
o coś zapytać to napisz do mnie.
Będę zaszczycony!
Dawid Gacek
dawidgacek@firmamuzyczna.pl
Pobierz artykuł w PDF-e Biorę PDF
